rozświetlona ŁÓDŹ

Troszkę z opóźnieniem - bo dopadła mnie twórcza wena licencjatowska - zapraszam Was serdecznie na Jarmark Bożonarodzeniowy do Łodzi. 

 Przyjazd w piątek - opóźnionym pociągiem, bo wyjazd z Poznania był utrudniony. Wysiadam, a tu...

Łódź kojarzy mi się właśnie z zimą. To chyba właśnie o tej porze roku czuje się tu najlepiej. Pruszący śnieg podbija charakter miasta - staję się ono jeszcze bardziej tajemnicze. Ludzie gdzieś pędzą, jeszcze bardziej skupieni i zamyśleni, przede wszystkim nad tym, żeby się nie wywrócić na lodzie lub topniejącym puchu z nieba. 

W Łodzi - znajduję czas na chwilę odpoczynku. Tutaj jestem w stanie się zatrzymać, nigdzie nie pędzić. To właśnie w Łodzi jest ten dobry czas by obejrzeć fajny film, zjeść pizzę w domu pod kocykiem i wypić pyszną herbatkę. 

Z racji później godziny, bo przecież po Łodzi nie można jeździć szybko przez odległości - bo to wielkie, rozlazłe miasto - 4 pod względem wielkości w Polsce - padło na pizzę z dowozem do domu.

Nie mam co iść w szczegóły. Dużo dobra za dobrą cenę i jeszcze 4 super sosy! :) I czekaliśmy naprawdę krótko. Polecam mocno, mega dobra i jak dla nas dwojga - nie do przejedzenia na jeden raz. :) 

Spełnia najważniejsze cechy:

- jest na kieszeń studenta i niestudenta - czyli okej;

- sycąca

- smaczna!

Czegóż chcieć więcej? 

Co ja tam w tej Łodzi pięknego zobaczyłam??

Ulica Piotrkowska nabrała zupełnie innego charakteru. 

Pośród ogromnej ilości studentów spotykanych zawsze w tej okolicy, tym razem na ulice wylgnęły rodziny z dziećmi. 

Wtedy udzielił mi się ten klimat zbliżających świąt. Jakoś tak mi się zrobiło cieplej i weselej, gdy sobie spacerowaliśmy i widziałam uśmiechniętych ludzi, wesołe dzieci i ich rodziców.

Dobrze było zobaczyć radość na tym pięknym, najdłuższym w Polsce deptaku. 

Bardzo spodobało mi się, że cała ta ulica była rozświetlona lampkami. Przy ulicznych lampach, zawieszone zostały świecące gwiazdy. 

Można by się tak rozkoszować tym widokiem i rozkoszować. 

Jarmark Bożonarodzeniowy w Łodzi.

Przyznam szczerze - nie jest on największym jarmarkiem jaki spotkałam.
Niemniej szanuję to, ze organizatorzy zadbali o tak fajne miejsca do robienia sobie pamiątkowych zdjęć.

Zapach wydobywający się z budek - wyroby mięsne, podgrzewane oscypki z żurawiną - ludzie śmigający z grzanym winem - to jest coś co robi klimat takich miejsc.
Nie rozumieliśmy z Pawłem jednej rzeczy. Co ma wspólnego ze świętami Bożego Narodzenia - muzyka disco polo puszczana ze sceny.

Nie dotarliśmy pod miejsce tej zbrodni, ale zastanawiam się nad tym do teraz - może Wy macie jakieś pomysły? :) Dajcie znać w komentarzu.

Dowiedziałam się, że nie zostanie mi to wybaczone, jeśli nie zrobię sobie zdjęcia z tym napisem. 

Więc poprosiłam mojego osobistego fotografa o popełnienie tych fotografii. 

Okres przedświąteczny to naprawdę fajny czas. 

Mówi się, że atmosfera i tradycja zobowiązuje i należy się z kimś pokłócić, zapomnieć dla kogoś prezentu i napić się grzanego wina na jarmarku. 

Jak dla mnie. Najważniejsze jest to by być razem. By czuć bliskość drugiego człowieka, być dla drugiego człowieka i nieść dobro. Dzielić się nim i je rozdawać. Nie doszukiwać się złego, a zadbać o siebie trochę. O swojego ducha i przygotować ciało do spożycia ogromnej ilości pierogów.

Uwielbiam pierogi! I lubię ludzi. Bez nich, moje życie i podróże, wszystko co robię - nie byłoby takie samo. 

Dworzec Łódź Widzew to dworzec, który póki co - oferuje mi najlepsze połączenia z Poznaniem. Nie jestem wtenczas zmuszona podróżować Polskimi Kolejami Regionalnymi. Dla mnie - gdy podróżuję często i dużo - istotny jest komfort jazdy. Nie potrzebuję pierwszej klasy czy luksusu. 

Fajnie jest po prostu sobie usiąść, porozmawiać z miłymi ludźmi, którzy dbają o przestrzeń współpodróżnika. 

Łódź w zeszły weekend została pokryta piękną warstwą śniegu. Bardzo mi go brakuje w tym świątecznym okresie. Tutaj mamy drodzy Państwo widok na Łódź już poza jej granicami. 

Przemiło jest mi podróżować w ciepłym pociągu, ze słuchawkami w uszach, w tak słoneczny, mroźny poranek.

W oczekiwaniu na pociąg, poznałam przemiłą Panią na dworcu. Opowiadała mi o tym, że przyjechała do Łodzi dla swojej przyjaciółki, z który utrzymuje kontakt od szkoły podstawowej. Opowiadała mi o tym, jak miło było jej zobaczyć ją i jeszcze jedną znajomą. Zjechały się one z różnych części Polski - bo tak potoczyło się ich życie - by zobaczyć przedstawienie teatralne, w  którym jedna z nich brała udział. Później udały się na miły wieczór w swoim towarzystwie. 

Wspominała ich wspólne przygody i cieszyła się, że mogła się z nimi zobaczyć. 

Ta Pani - miała w sobie tyle siły. Tyle wigoru. To było takie fajne i słuchało się jej z przyjemnością. Przyznała się, że ma ona już swoje lata, ale jak to powiedziała - "Co mam się w domu zamykać na starość? W styczniu po sylwestrze lecę w góry za granicę. Wiesz może gdzie kupię fajne trekkingowe buty?". 

Pomyślałam sobie - kurcze, fajnie jest być sobie taką fajną Panią z uśmiechem. Od tej kobiety było widać zadowolenie z życia, satysfakcję i rządzę nowych przygód. 

Życzę na serio każdemu, w każdym wieku - by w Waszych - Naszych oczach, było widać taką pozytywna iskrę i zajawkę. I życzę spokojnych przygotowań do świąt. 

Dzisiejsza notka - nie jest najwybitniejsza - bowiem pisanie jej przerywane jest pokrzykiwaniem dziadka bym zobaczyła jak ktoś tam mówi coś w telewizji i prośbą mamy o pomoc w przygotowaniach. 

Zatem. Trzymam kciuki za Wasze święta. :) Aby wszystko było piękne. A kto ma wolną chwilę - wpadnijcie do Łodzi, jak będziecie gdzieś niedaleko - i pospacerujcie Piotrkowską. Spacer dobra sprawa przed świętami i w trakcie świąt. Korzystajcie ze wspólnych chwil z rodzinką. :)

Pozdrawiam! 

D.K.